Het begrip ‘permacultuur’ wordt vaak genoemd in de context van een duurzame gebouwde groene omgeving. Zo kan een tuin worden aangelegd volgens de principes van permacultuur; een zogenaamd permacultuurontwerp. Het begrip is een samentrekking van de Latijnse woorden permanens (volhardend) en cultura (huishouden) en verwijst naar een menselijke leefomgeving die ecologisch duurzaam en economisch stabiel is. Complexe ecosystemen in de natuur dienen als voorbeeld. Een permacultuurontwerp begint bij het observeren en analyseren van de natuur en lokale condities. In Nederland kan het bijvoorbeeld belangrijk zijn dat zo veel mogelijk zon wordt ingevangen en sterke winden worden omgeleid. In andere landen kan optimale wateropvang en – behoud een belangrijkere rol spelen. Door te ontwerpen naar en met de lokale omstandigheden zal minder onderhoud benodigd zijn dan bij een standaard ontwerp. Kunstmest en pesticiden worden niet toegepast, maar de lokale grond wordt zo veel mogelijk op een natuurlijke manier verrijkt.
Permacultuur is voor het eerst omschreven in Australië in de jaren 70 door twee Australische biologen: Bill Mollison en David Holmgren. Door de relaties in de bossen van Tasmanië te onderzoeken en de belangrijkste ecologische principes van dit systeem te achterhalen hebben ze een methode ontwikkeld die mensen in staat stelt zelf een functioneel ecosysteem na te bouwen.
Bronnen: